Karadenizli Anne Elif, Karadeniz’in güzel bir sahil kasabasında yaşıyordu. İki küçük çocuğu ve kocası ile mutlu bir yaşam sürdürüyordu. Ancak bir gün, kasabayı etkisi altına alan bir fırtına tüm hayatını değiştirdi.
Fırtına, kısa sürede şiddetini arttırdı ve Elif’in eviyle birlikte tüm kasabayı etkisi altına aldı. Rüzgarın gücü evlerin çatılarını uçururken, sel suları da sokakları doldurdu. Elif ve ailesi, çaresizce evlerinde beklediler ve umutlarını kaybetmeden fırtınanın dinmesini beklediler.
Ancak fırtına gitgide şiddetini arttırdı ve Elif ve ailesi, evlerinden çıkmak zorunda kaldılar. Suların yükseldiği sokaklarda yürümek zorundaydılar ve suların gücüyle birlikte çocuklarına sarılmak için ellerinden geleni yapmak zorundaydılar. Nihayetinde, sel suları Elif’in ailesini mahvetti ve her şey alt üst oldu.
Elif’in kocası, çocuklarına tutunarak sel sularına karşı mücadele etmeye çalışırken, Elif de onları korumak için elinden geleni yaptı. Ancak suyun gücü karşısında çaresizdiler. Bir süre sonra, Elif’in kocası ve çocukları sulara gömüldü ve hayatta kalmak için mücadele edemediler. Elif ise son nefesini çocuklarını kurtarmaya çalışırken verdi.
Kasaba halkı, fırtına sona erdikten sonra, afetin yol açtığı yıkımı gördüklerinde şaşkına döndüler. Elif ve ailesinin evi yıkılmıştı, ve onların cansız bedenleri sel sularında bulunmuştu. O gün, kasaba halkı, Elif ve ailesinin trajik ölümü için ağladı ve dualarını onlar için etti.
Elif ve ailesinin acımasızca kaybedilmesi, kasaba halkının afetlere karşı daha hazırlıklı olmaları gerektiğini gösterdi. Afetlerin önlenmesi belki mümkün değil ama hazırlıklı olmak, en azından insanların can kaybı yaşamamasını sağlayabilir. Elif ve ailesi, hayatlarını kaybettiler ama kasaba halkı, onların trajik ölümünden ders çıkardı ve gelecekte benzer felaketlerin yaşanmasını önlemek için tedbirler aldı.
