Bir zamanlar, uzak bir krallıkta, küçük bir çocuk vardı. Bu çocuk, atları çok sevdiği için her gün bahçesinde koşar ve hayalinde büyük bir şövalye olmayı dilerdi. Ancak, koşmak için hep annesinin ona aldığı eski ayakkabıları giymek zorunda kalırdı.
Bir gün, çocuk ormanda gezerken, karşısına sihirli bir koşum çıktı. Koşumu hemen denedi ve ayakkabılarının eski olduğunu bile unuttu. Koşum sayesinde hızlı ve güçlü bir at gibi koşabiliyordu.
Koşumun sahibi olan peri, çocuğa koşumun sadece ona ait olduğunu söyledi ve ona öğüt verdi: “Koşumunla sadece iyilik yap ve asla kötülük etme. Eğer kötü niyetle kullanırsan, koşum seni terk edecek ve seni sonsuza kadar yalnız bırakacak.”
Çocuk, koşumun verdiği güçle halkın yardımına koştu. Yangınları söndürdü, kaybolan hayvanları buldu ve köylülerin su sıkıntısını çözdü. Herkes onun kahramanlıklarını konuşuyordu ve çocuk kendini gerçek bir şövalye gibi hissediyordu.
Ancak, bir gün kötü kalpli bir adam, çocuğun koşumunu çalmaya karar verdi. Koşumun gücüne kandı ve kötülük yapmak için kullanmaya karar verdi. Ama koşum, sahibinin kötü niyetini hissetti ve bir anda ortadan kayboldu.
Çocuk koşumunu geri alamadı, ama koşumun öğrettiği dersi hiç unutmadı. İyilik yapmak için kullanılan güç, sonsuza kadar kalıcıdır. Ve çocuk, koşumu geri almasa da, halkın sevgisi ve saygısı sayesinde hep bir kahraman olarak hatırlanacaktı.
